Goed gevangen in de Zuidervaart

Dit water bezoeken we elk jaar wel 2 keer. Ook dit jaar staat aan het eind van het seizoen dit water weer op de agenda. Soms is het wat lastig om op tijd aan te komen wegens filevorming. Enkelen onder ons hebben daar geen last van. Ze zijn ruim voor tijd al aanwezig. Erg vroeg vertrokken dus.

Over het algemeen wordt er leuk gevangen. Uiteraard de ene keer beter dan de andere maar zo is het nu eenmaal. Het gras en het onkruid staat nu nog niet zo hoog. Aan het eind van het seizoen is het vaak een worsteling om door de planten heen bij het water te komen.
Van Nico begreep ik dat het aantal goede stekken was afgenomen. Veel plantengroei aan de waterkant. Door wat grote struiken en bomen langs de waterkant komen sommige stekken wel een stuk bij elkaar vandaan te liggen. Dat is voor sommigen wel prettig, omdat je dan een stuk bij een ander vandaan zit.

Het aantal vissers neemt wat af. Van de 13 stekken bleek de laatste, die normaal gesproken voor Herman Stam bezet zou worden, wegens zijn afwezigheid leeg. Hierdoor kwam ikzelf met stek nummer 12 aan het eind van het parcours te zitten. Dit lag mij uiteindelijk geen windeieren.
Na het meten en wegen kwam ik onbetwist als winnaar uit de strijd tevoorschijn. Zelfs de mannen die zich te buiten waren gegaan aan de kleine visjes had ik achter me gelaten.

Tijdens het vissen kwam er een mooie blauwe reiger naast mij staan met het idee dat hij op die manier misschien eenvoudig een visje kon verschalken. Maar ja, tijdens de wedstrijd doen we daar natuurlijk niet aan. We gaan geen punten doneren aan een hongerige reiger. Aan het eind kwam hij nog wel wat aan zijn trekken bij het terugzetten van de vis.

Bij het terugzetten kwam er ook nog een buitenlandse meneer bij ons staan. Hij vroeg vol verbazing in het Engels waarom wij de vis terug gooiden en niet mee naar huis namen om op te eten. Ik heb hem in mijn beste Engels uitgelegd dat het een wedstrijd was en dat de vis niet te eten is.

Peter Oud